Μαδαγασκάρη

Είναι νησιωτική χώρα που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Αφρικής. Είναι το 4ο μεγαλύτερο νησί στον κόσμο. Βρέχεται από τον Ινδικό Ωκεανό και έχει έκταση 587.041 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Έχει 22 εκατομμύρια κατοίκους και μόλις το 1960 ανεξαρτητοποιήθηκε από την Γαλλία.

Είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Παρά το τεράστιο μέγεθος της η Μαδαγασκάρη, είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένη, με μόλις 32 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Στην Μαδαγασκάρη ανήκουν και τα νησιά Μαυρίκιος, Κομόρες, Ρεϊνιόν, και Μαγιότ.

Πρωτεύουσα

Είναι το Ανταναναρίβο ή Ταναρίβη ή «Τάνα» με 4 εκατομμύρια κατοίκους σε υψόμετρο 1300 μ. Η αστυφιλία που διαρκώς επεκτείνεται , συντηρεί και άλλες πόλεις.

Γεωγραφικά

Διακρίνονται πέντε γεωγραφικές περιοχές και το υψόμετρο κυμαίνεται μεταξύ 1000-1500 μ., ενώ στο κεντρικό τμήμα φτάνει τα 2000μ. Το θερμό και υγρό κλίμα δεσπόζει στην ανατολική πλευρά. Οι ακτές πλαισιώνονται από νησιά. Το ανατολικό και δυτικό τμήμα έχει ποταμούς, ενώ η μεγαλύτερη λίμνη είναι η Alaotra, μήκους 40 χλμ. Στο ποτάμι πλένουν τα ρούχα τους, ψαρεύουν, ποτίζουν τα ζώα τους, πλένονται οι ίδιοι, παίρνουν νερό για να μαγειρέψουν. Τέλος πίνουν το νερό του ποταμιού χωρίς να το βράσουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι ταλαιπωρούνται από αρρώστιες όπως χολέρα, τύφο, ηπατίτιδα και τα παιδιά από μεταδοτικές παιδικές ασθένειες.

Στην Μαδαγασκάρη συναντώνται η Αφρική με την Ασία. Όσο αφήνουμε τα παράλια και προχωράμε στην καρδιά του νησιού αποχωριζόμαστε τους ψιλόλιγνους και κατάμαυρους Μπάρα και προσεγγίζουμε περιοχές με έντονο το χρώμα της Ασίας.

Το κλίμα

Ευνοεί δύο εποχές: ξερή από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο και θερμή από τον Οκτώβριο ως τον Μάιο.
Η πλούσια Χλωρίδα έχει 12000 είδη, 75% ενδημικά. Πολλά δέντρα, όπως ευκάλυπτοι, έχουν εισαχθεί από άλλες χώρες. Το υπέδαφος έχει χρώμιο, γραφίτη, ουράνιο κ.ά.
Η Πανίδα είναι ελάχιστη. Πολλά είδη είναι ενδημικά, όπως ο προπίθηκος λεμούριος. Απουσιάζουν οχιές και σαύρες. Υπάρχουν σπάνια είδη ψαριών και πολλές περιοχές είναι προστατευόμενες με αρκετά περιβαλλοντικά πάρκα. Στις σαβάνες εκτρέφονται βοοειδή, χοίροι και πρόβατα.

Δημογραφία

Σύμφωνα με το DNA οι Μαλαγάσιοι είναι 50% από την Αν. Αφρική και 50% Αυστραλομαλαίσιοι. Το προσδόκιμο ζωής είναι 55 έτη για τους άνδρες και 58 έτη για τις γυναίκες. Το 15% των παιδιών πεθαίνει πριν να φτάσει στο 1ο έτος ζωής τους

Η ζωή

Είναι σκληρή για τους ανθρώπους εδώ. Εργάζονται πολύ και υποφέρουν. Ζουν με το τίποτα και χαίρονται με το παραμικρό. Στα χωριά πουλάνε κατά μήκος του δρόμου, πάνω σε μια σανίδα τα προϊόντα τους:
μερικές πατάτες, δύο ντομάτες και ένα φρούτο. Οι άνθρωποι της πόλης πουλάνε φιστίκια, για να πάρουν λίγα χρήματα και να αγοράσουν ρύζι τελευταίας ποιότητας. Άλλοι φτιάχνουν κάρβουνα και τα πουλούν σε σακουλάκια του μισού κιλού. Έτσι προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Μεταφορά

Για όλες τις μεταφορές και μετακινήσεις χρησιμοποιούν χειράμαξες ή στην καλύτερη περίπτωση βοϊδάμαξες. Ακόμη και οι άνθρωποι μεταφέρονται με πόσι-πόσι: είναι ένα αμάξι όπου ένας άνθρωπος μεταφέρει έναν ή και περισσότερους ανθρώπους, αναγκασμένος πολλές φορές να διανύει μεγάλες αποστάσεις. Είναι η κινέζικη συνεισφορά στο πολιτιστικό μωσαϊκό της Μαδαγασκάρης.

Κατοικίες

Τα σπίτια τους είναι μινιατούρες 2Χ2, χτισμένα με λάσπη και πλίνθο, σε όλες τις αποχρώσεις της γης. Στέγες από άχυρο, καμιά φορά από λαμαρίνα. Χαμηλοί ξύλινοι φράχτες φορτωμένοι με πολύχρωμη μπουγάδα. Ηλεκτρικό διαθέτει το 10% των νοικοκυριών. Τρεχούμενο νερό το 10% των νοικοκυριών. Τουαλέτα το 2%.

Οικονομία

Είναι κυρίως αγροτική, με στυλοβάτες την αλιεία και υλοτομία. Εξάγονται μπανάνες, ζαχαροκάλαμο, γαρύφαλλα, καφές, χουρμάδες, φασόλια, κακάο, κ.ά., ενώ εισάγονται: μηχανές, ηλεκτρικά είδη, φαρμακευτικά είδη. Συναλλάσσεται κυρίως με την Γαλλία

Η στενότητα των οικονομικών και κοινωνικών καταστάσεων καταγράφεται στο μέγεθος του ετήσιου κατά κεφαλήν εισοδήματος που περιορίζεται στα 989 δολάρια. Αυτό καθιστά την Μαδαγασκάρη μία από τις 10 φτωχότερες χώρες στον κόσμο. Ουσιαστικά επιβιώνει με την εξωτερική βοήθεια. Το μεροκάματο στην Μαδαγασκάρη είναι 70 λεπτά του ευρώ.

Στον αγώνα του για επιβίωση ο πάμπτωχος αυτός λαός έχει ξεκληρίσει τα 2/3 του τροπικού δάσους του νησιού. Συνήθως καίνε εκτάσεις για να βοσκήσουν τα βόδια τους, που ονομάζονται ζεμπού, και για να αποκτήσουν καλλιεργήσιμη γη.