Ξεκινήσαμε από την έδρα της Ιεραποστολής, για να φτάσουμε σε ένα πολύ απομονωμένο χωριό της περιοχής Anjabaky στον νότο. Σκοπός μας ήταν να μοιράσουμε τρόφιμα και σχολικά σε φτωχές οικογένειες σε αυτή την περιοχή. Το ταξίδι διήρκεσε περίπου 12 ώρες και φοβόμασταν τους ληστές των δρόμων, οι οποίοι είναι συνήθεις στον νότο, όταν ταξιδεύεις την νύχτα. Όταν τελικά φτάσαμε την επόμενη μέρα, μας χαιρέτησαν κάποιοι, εμφανώς ανήσυχοι και φοβισμένοι χωρικοί. Αισθάνθηκαν ανακούφιση που μας είδαν και όταν τους ρωτήσαμε γιατί είναι τόσο τρομαγμένοι , αυτοί απάντησαν «Μόλις πριν από 30 λεπτά μας επιτέθηκαν dahalo (ληστές). Ήταν οπλισμένοι και τρομοκράτησαν το χωριό μας απειλώντας τις γυναίκες και τα παιδιά μας. Τρεις κατάφεραν να δραπετεύσουν, αλλά έπιασαν έναν. Ο προεστός διέταξε να δεθεί και να του βγάλουν τα μάτια για τιμωρία. Αυτός είναι ο τρόπος μας που απονείμουμε δικαιοσύνη».

Είμασταν τρομοκρατημένοι ακούγοντας τις φρικτές λεπτομέρειες. «Εμείς ανησυχήσαμε ότι εσείς συναντήσατε τους ληστές στον δρόμο, όταν ερχόσασταν για το χωριό μας» αυτοί συνέχισαν. «Πρέπει να φύγετε προτού σκοτεινιάσει». Εμείς βιαστικά μοιράσαμε τα αγαθά που είχαμε φέρει μαζί μας, ευχαριστώντας τον Θεό που είχαμε φτάσει αβλαβείς και μας διέταξαν να φύγουμε από την περιοχή όσο πιο γρήγορα ήταν δυνατόν. Οι ληστές ήταν αδίστακτοι και επικίνδυνοι σε αυτές τις μοναχικές αγροτικές περιοχές. Όταν ρωτήσαμε τους ντόπιους γιατί συνεχίζουν να ζουν σε αυτές τις σκληρές, απομονωμένες περιοχές, που είναι ξεκομμένες από δρόμους και εκτεθειμένοι σε ποικίλους κινδύνους, αυτοί απάντησαν: «Δεν τολμούμε να εγκαταλείψουμε την γη των προγόνων μας, γιατί πιστεύουμε ότι τα πνεύματα τους θα μας καταραστούν, εάν το πράξουμε».

Ματίνα Κουβούση