Κάποια μέρα σχεδιάσαμε να κάνουμε βαπτίσεις σε ένα χωριό, που ονομαζόταν Andranobinaly. Υπάρχει μεγάλη δυστυχία σε αυτό το χωριό εξαιτίας της λειψυδρίας. Οι άνθρωποι περπατούν 15 χιλιόμετρα, για να φτάσουν στην πλησιέστερη πηγή νερού για την καθημερινή τους κατανάλωση. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα λιποβαρή και υποσιτισμένα. Ακόμα και τα ζώα, βουβάλια και κατσίκια, ψοφούν εξαιτίας της έλλειψης του νερού – συχνά βλέπουμε τα κουφάρια κάποιων ζώων. Αισθανόμασταν υπερβολικά λυπημένοι. Μόλις φτάσαμε, οι χριστιανοί μας είπαν ότι δεν έχει βρέξει εδώ και ένα χρόνο. Ετοιμαστήκαμε για την βάπτιση τοποθετώντας την κολυμπήθρα κάτω από ένα σκιερό δέντρο (μια και δεν είχαμε ακόμα εκκλησία σε αυτό το χωριό). Πολλά κατσίκια ήταν πολύ κοντά βελάζοντας απελπισμένα για λίγο νερό.
Ήταν δύσκολο να κάνεις βαπτίσεις σε αυτήν την περιοχή, καθώς είχαμε να μεταφέρουμε το νερό για τις βαφτίσεις από την γειτονική περιοχή σε μεταλλικά δοχεία που είχαμε αγοράσει με 2000 ariary περίπου το καθένα. Αν και ήμασταν ευτυχισμένοι, που τόσοι άνθρωποι θα ασπάζονταν την Ορθοδοξία, ήμασταν επίσης λυπημένοι που αντικρίζαμε τόση μεγάλη φτώχεια.
Αυτήν την ημέρα ένας εθελοντής ιερέας από την Ελλάδα θα έκανε το Μυστήριο. Οι κατηχούμενοι με λευκές στολές στέκονται ήσυχα, καθώς το μυστήριο άρχισε. Έπειτα κάτι ασυνήθιστο συνέβη. Οι κοντινές κατσίκες που έκαναν τόσο πολύ θόρυβο ξαφνικά ησύχασαν τελείως και πρόσεχαν. Καθώς ο ιερέας εκφωνούσε: «Αυτός ουν φιλάνθρωπε Βασιλεύ, πάρεσο και νυν δια της επιφοιτήσεως του Αγίου σου Πνεύματος και αγίασον το ύδωρ τούτο» , οι κατσίκες γονάτισαν και παρακολούθησαν την ακολουθία με εντυπωσιακή ησυχία. Εμείς θαυμάσαμε βλέποντας την φύση να γονατίζει και να λατρεύει το Άγιο Πνεύμα, καθώς κατήρχετο, για να τελέσει το Μυστήριο. Εδώ σε αυτό το φτωχό, ξεχασμένο χωριό, γίναμε μάρτυρες της Παρουσίας του Κυρίου ανάμεσά μας.
Τελικά, όταν οι βαφτίσεις είχαν τελειώσει, έφτασε η ώρα να αδειάσουμε την κολυμβήθρα, έτσι ώστε να την ξαναφορτώσουμε στο ρυμουλκούμενο. Ο προεστός του χωριού μας πλησίασε και μας παρακάλεσε, εάν θα μπορούσαμε να δώσουμε το νερό σε αυτά τα ζώα, που υπέφεραν για να πιουν. Ο ιερέας εξήγησε ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει, γιατί το νερό ήταν ευλογημένο και είναι άγιο. Οι άνθρωποι ταπεινά αποδέχτηκαν το λόγο του και όλοι βοήθησαν, για να σκάψουμε μια μεγάλη τρύπα έτσι ώστε το αγιασμένο νερό να χυθεί μέσα σε αυτήν και μετά να καλυφθεί με χώμα που υπήρχε, έτσι ώστε να μην πατηθεί. Ο ιερέας υποσχέθηκε ότι ο Θεός θα τους ευλογούσε για την υπακοή τους και την ταπείνωση. Μετά από λίγο σύννεφα άρχισαν να συγκεντρώνονται στον ουρανό και μέσα σε λίγα λεπτά σταγόνες άρχισαν να πέφτουν. Το δεύτερο θαύμα είχε συμβεί! Τα παιδιά άρχισαν να χορεύουν με ενθουσιασμό. Οι μεγάλοι χειροκροτούσαν και τραγουδούσαν. Λίγα λεπτά αργότερα μια πλούσια βροχόπτωση πότισε την διψασμένη γη και γέμισε τις δεξαμενές νερού που ήταν άδειες. Τα παιδιά έτρεχαν γυμνά, από τις καλύβες στο ύπαιθρο, για να παίξουν με την βροχή.
Τι θέαμα ήταν αυτό! Οι γηραιότεροι φώναζαν: «Ευλογηθήκαμε πάτερ, ναι ευλογηθήκαμε, όπως είπες, έτσι έγινε». Όλοι μείναμε άφωνοι με δάκρυα στα μάτια μας, γιατί ο Θεός αληθινά τους ευλόγησε (και εμάς) αυτήν την αλησμόνητη μέρα.
Κάποια μέρα σχεδιάσαμε να κάνουμε βαπτίσεις σε ένα χωριό, που ονομαζόταν Andranobinaly. Υπάρχει μεγάλη δυστυχία σε αυτό το χωριό εξαιτίας της λειψυδρίας. Οι άνθρωποι περπατούν 15 χιλιόμετρα, για να φτάσουν στην πλησιέστερη πηγή νερού για την καθημερινή τους κατανάλωση. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα λιποβαρή και υποσιτισμένα. Ακόμα και τα ζώα, βουβάλια και κατσίκια, ψοφούν εξαιτίας της έλλειψης του νερού – συχνά βλέπουμε τα κουφάρια κάποιων ζώων. Αισθανόμασταν υπερβολικά λυπημένοι. Μόλις φτάσαμε, οι χριστιανοί μας είπαν ότι δεν έχει βρέξει εδώ και ένα χρόνο. Ετοιμαστήκαμε για την βάπτιση τοποθετώντας την κολυμπήθρα κάτω από ένα σκιερό δέντρο (μια και δεν είχαμε ακόμα εκκλησία σε αυτό το χωριό). Πολλά κατσίκια ήταν πολύ κοντά βελάζοντας απελπισμένα για λίγο νερό.
Ήταν δύσκολο να κάνεις βαπτίσεις σε αυτήν την περιοχή, καθώς είχαμε να μεταφέρουμε το νερό για τις βαφτίσεις από την γειτονική περιοχή σε μεταλλικά δοχεία που είχαμε αγοράσει με 2000 ariary περίπου το καθένα. Αν και ήμασταν ευτυχισμένοι, που τόσοι άνθρωποι θα ασπάζονταν την Ορθοδοξία, ήμασταν επίσης λυπημένοι που αντικρίζαμε τόση μεγάλη φτώχεια.
Αυτήν την ημέρα ένας εθελοντής ιερέας από την Ελλάδα θα έκανε το Μυστήριο. Οι κατηχούμενοι με λευκές στολές στέκονται ήσυχα, καθώς το μυστήριο άρχισε. Έπειτα κάτι ασυνήθιστο συνέβη. Οι κοντινές κατσίκες που έκαναν τόσο πολύ θόρυβο ξαφνικά ησύχασαν τελείως και πρόσεχαν. Καθώς ο ιερέας εκφωνούσε: «Αυτός ουν φιλάνθρωπε Βασιλεύ, πάρεσο και νυν δια της επιφοιτήσεως του Αγίου σου Πνεύματος και αγίασον το ύδωρ τούτο» , οι κατσίκες γονάτισαν και παρακολούθησαν την ακολουθία με εντυπωσιακή ησυχία. Εμείς θαυμάσαμε βλέποντας την φύση να γονατίζει και να λατρεύει το Άγιο Πνεύμα, καθώς κατήρχετο, για να τελέσει το Μυστήριο. Εδώ σε αυτό το φτωχό, ξεχασμένο χωριό, γίναμε μάρτυρες της Παρουσίας του Κυρίου ανάμεσά μας.
Τελικά, όταν οι βαφτίσεις είχαν τελειώσει, έφτασε η ώρα να αδειάσουμε την κολυμβήθρα, έτσι ώστε να την ξαναφορτώσουμε στο ρυμουλκούμενο. Ο προεστός του χωριού μας πλησίασε και μας παρακάλεσε, εάν θα μπορούσαμε να δώσουμε το νερό σε αυτά τα ζώα, που υπέφεραν για να πιουν. Ο ιερέας εξήγησε ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει, γιατί το νερό ήταν ευλογημένο και είναι άγιο. Οι άνθρωποι ταπεινά αποδέχτηκαν το λόγο του και όλοι βοήθησαν, για να σκάψουμε μια μεγάλη τρύπα έτσι ώστε το αγιασμένο νερό να χυθεί μέσα σε αυτήν και μετά να καλυφθεί με χώμα που υπήρχε, έτσι ώστε να μην πατηθεί. Ο ιερέας υποσχέθηκε ότι ο Θεός θα τους ευλογούσε για την υπακοή τους και την ταπείνωση. Μετά από λίγο σύννεφα άρχισαν να συγκεντρώνονται στον ουρανό και μέσα σε λίγα λεπτά σταγόνες άρχισαν να πέφτουν. Το δεύτερο θαύμα είχε συμβεί! Τα παιδιά άρχισαν να χορεύουν με ενθουσιασμό. Οι μεγάλοι χειροκροτούσαν και τραγουδούσαν. Λίγα λεπτά αργότερα μια πλούσια βροχόπτωση πότισε την διψασμένη γη και γέμισε τις δεξαμενές νερού που ήταν άδειες. Τα παιδιά έτρεχαν γυμνά, από τις καλύβες στο ύπαιθρο, για να παίξουν με την βροχή.
Τι θέαμα ήταν αυτό! Οι γηραιότεροι φώναζαν: «Ευλογηθήκαμε πάτερ, ναι ευλογηθήκαμε, όπως είπες, έτσι έγινε». Όλοι μείναμε άφωνοι με δάκρυα στα μάτια μας, γιατί ο Θεός αληθινά τους ευλόγησε (και εμάς) αυτήν την αλησμόνητη μέρα.