Μια ερώτηση που συχνά μας κάνουν είναι, 'οι ντόπιοι δέχονται την ορθοδοξία συνειδητά ή υπάρχει κάποια υστεροβουλία, όπως το να ενισχυθούν υλικά από την Eκκλησία;' Ήταν πάντα μια ερώτηση που κάποιες φορές κάναμε στον εαυτό μας, ιδιαίτερα από τότε που η  ιεραποστολή μας ασχολείται ως επί το πλείστον με τις χαμηλότερες κοινωνικά τάξεις και παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια σε αυτές τις ομάδες. Η απάντηση ήρθε γρήγορα από ένα βαπτισμένο νεαρό με το όνομα Παναγιώτης.

Θυμάμαι την περίπτωση κάποιου παιδιού, το οποίο προσπαθώντας να πλησιάσει την φωτιά για να ζεσταθεί, παραπάτησε και πέφτοντας κάηκε σχεδόν όλη η αριστερή  πλευρά του. Τα εγκαύματα του ήταν εκτεταμένα. Η επέμβαση που έπρεπε να γίνει και με τα μέσα που είχαμε στην διάθεσή μας ήταν πραγματικά επίπονη. Όλοι περιμέναμε ότι το παιδί δεν θα έμενε ακίνητο. Μας εξέπληξε, όμως, την υπομονή την οποία επέδειξε δεν τη συναντάς ούτε σε μεγάλο άνθρωπο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο δυνατά έσφιγγε τα χέρια μου, ενώ το κρατούσα στην αγκαλιά μου κατά την διάρκεια της επεμβάσεως.